week 2
Blijf op de hoogte en volg Tinne
16 Maart 2015 | Jamaica, Mandeville
Week 2 is ook weer snel gevlogen. Maandag mocht ik starten op de dienst 'male surgical', hetzelfde als vorige week, maar dan bij de mannen natuurlijk. De "structuur" is hier ongeveer dezelfde als die van de vrouwelijke kant, eerst wachten op degene die te laat zijn, er is altijd wel iemand die er pas om half 8 arriveert, en dan met z'n allen elk bed passeren voor de briefing. Ik vind het een zeer goed idee om te briefen aan het bed van de patiënt, zodat ook de patiënt hoort wat er gaat gebeuren e.d., maar de manier waarop ze dit doen, kan toch nog wel wat anders. Zo briefen ze bijvoorbeeld soms dat 'het hetzelfde is als de vorige dagen' maar als je dan een paar dagen niet gewerkt hebt, weet je dus van niets, en ze doen dan ook geen moeite om het verpleegdossier door te nemen, waar ik me dan toch weer wat vragen bij stel. Na de briefing is het dan tijd voor de wondzorgen. Deze duren eigenlijk heel de voormiddag, vooral omdat men altijd heel lang moet zoeken naar materiaal. Ze moeten dan bijvoorbeeld wachten op de steriele trommel met kompressen of ze moeten dit gaan halen op een andere dienst. Ook handschoenen is een groot probleem, ik zie vaak dat verpleegsters een hele doos verstoppen, om zelf toch maar handschoenen te hebben. Als ze dan eindelijk hun materiaal gevonden hebben gaan ze dus weer met 1 steriele set naar verschillende patiënten. Ze reinigen de wonde ook enkel en gebruiken soms een soort iso-betadine en doen er dan nieuw verband op. De genezing gaat dus niet echt optimaal, maar ze doen wat ze kunnen met zo weinig materiaal denk ik dan. Ze zijn ook heel creatief met het verband op gebied van zuinig zijn, en daar kunnen de Belgen nog iets van leren denk ik. Om 12 uur is er dan een uurtje bezoek toegelaten en het is net of heel Mandeville dan in het ziekenhuis is, hoewel er maar 2 bezoekers per bed zijn toegelaten. Om 13 uur komt er dan een soort bewakingsagent door heel het ziekenhuis roepen dat het bezoekuur gedaan is, wat wel een beetje grappig is. De verpleegsters doen op dit uur eigenlijk niet veel, vooral hun dossiers aanvullen, maar ook met hun gsm of smartphone bezig zijn. Na 13 uur is het dan tijd voor medicatie, maar veel medicatie word er niet gegeven. Ik denk dat er is België soms misschien wat veel medicatie gegeven wordt, maar hier zeker en vast te weinig. De medicatiefiches zijn hier ook bijna onleesbaar en het zou me niet verbazen dat er soms verkeerde medicatie aan patiënt wordt gegeven. Donderdag zijn we dan met de andere vrijwilligers die een dokter of verpleegster project hebben naar een kerkje gegaan en daar hebben we een gratis standje opgesteld waar iedereen naartoe kon komen om de bloeddruk te laten meten of het suikergehalte in het bloed en zich te laten wegen. Daarna konden ze dan nog gratis naar een dokter gaan die er ook bij was. Ik vond dit heel leuk om te doen, omdat je echt ziet dat je de mensen kunt helpen en dat je hun vragen rond gezondheid kan beantwoorden. Het was ook heel leerrijk voor mezelf heb ik ondervonden, over hoe je iets het beste kan uitleggen bijvoorbeeld.
Om het weekend te starten zijn we vrijdagavond naar Glistening waters gegaan, heel mooi om te zien! Er zitten micro-organismen in het water die, wanneer je er door zwemt, licht geven. Very nice! We zijn dan doorgereden naar Negril, waar we weer 2 nachtjes verbleven. Zaterdag hebben we vooral op het strand gelegen en genoten van het zonnetje. Vandaag zijn we dan naar Rick's Cafe geweest dat aan Rick's Cliff is, om er te kijken naar de cliffduikers, veel volk was er niet dus zijn we er zelf maar afgesprongen :) 9 meter, dus het viel nog mee. Misschien dat de 12 meter voor een volgende keer is. Toen we daarnet thuiskwamen had Mrs Glanville een overheerlijke schotel macaroni en kaas klaarstaan, wat een lekkere afsluiter van het weekend! Weer helemaal uitgerust voor een nieuwe week. Vanaf morgen sta ik een week op pediatrie, YES!
xxx Tinne