week 8

Deze week stond ik op recovery room. Ik kwam er maandagmorgen aan en dacht dat ik nog wel eventjes niets te doen had, omdat meestal de eerste patiënten pas terugkomen rond half 10 – 10 uur. Maar nee hoor, 5 na 7 was de eerste patiënt er al. Ze zeiden me meteen wat er moest gebeuren en ik kon dan ook meteen aan de slag. Ze zeiden me hoe ik het boek moest invullen en welke observaties ik moest doen, dit moest ik elk kwartier controleren. Maar aangezien de patiënten vaak maar ongeveer 30 minuten aanwezig zijn, was dit niet echt veel werk. Verder waren er vooral oogoperaties die dag. Die patiënten worden op een stoel gezet en ze moeten een kwartiertje blijven en als alles in orde is, mogen ze vertrekken. Het is wel fijn dat je de patiënt kan begeleiden vanaf het moment dat hij op recovery room is, tot hij/zij naar huis mag, ook al is dit niet lang. Ook hier mocht ik na één keer te hebben geobserveerd, de andere patiënten zelf doen. Ze zijn hier heel vriendelijk en behandelen me meer als een collega dan als een student, wat zeer fijn is.
Dinsdag kwam ik op dienst en zag ik dat er al een verpleegkundige van de ochtendshift was, wat een wonder…:). Ik ben begonnen met monitors nakijken en ook de emergencykar te controleren, ik vroeg waar ik de dingen kon vinden die tekort waren, om aan te vullen, maar dit was niet nodig zeiden ze want de meeste dingen die niet in de kar zitten, zijn ook niet op voorraad. Toen er na de controles even een stil moment was, ging de radio harder en begon iedereen mee te zingen en zelfs te dansen. Heerlijk :). Eén van de verpleegkundigen ging na een tijdje naar een andere recovery room waar er enkel vrouwen lagen die een keizersnede hebben gehad. Ze vroeg of ik graag mee ging en misschien enkele keizersneden wou zien. Ja natuurlijk! Ik heb er wel al enkele in België gezien, maar vroeg me toch af of het hier hetzelfde gedaan werd. Hier worden de vrouwen altijd volledig in slaap gedaan en de operatie duurt ook wat langer geloof ik. Maar ik denk dat het voor de rest ongeveer hetzelfde is. De verpleegster die in de operatiezaal was had speciaal voor mij een opstapje gezet, dat ik iets hoger kon gaan staan en ze had het zo strategisch gezet dat ik vlak achter de dokter stond en zo alles over zijn schouder perfect kon zien.
Woensdag mocht ik mee in de andere operatiezalen. Er was eerst niets te doen omdat alle dokters een soort meeting hadden. Iedereen was dan maar kompressen aan het vouwen. Hier maken ze de kompressen van een grote rol gaas, eerst snijden ze er vierkanten van en dan worden ze dus opgevouwen. Dan worden ze per 10 verpakt en zo gesteriliseerd.
Tegen ongeveer 10 uur begonnen dan de eerste operaties, ik mocht kijken hoe ze een curettage deden, hoe ze een hysterectomie (wegnemen van de baarmoeder) uitvoerden en een sterilisatie (doorknippen van de eileiders) uitvoerden. Tussen twee operaties door, kon ik ook nog het verwijderen van een ingegroeide teennagel in een andere operatiezaal meemaken. Er waren die dag te weinig verpleegkundigen waardoor ikzelf ook wat kon doen zoals het steriel aangeven van materiaal, het terug opstarten van de machines indien deze waren uitgevallen :) enzovoort… . Ik had de operatiezalen toch nog onsterieler verwacht dan dat ze eigenlijk waren, dit was dus een aangename verrassing. Hoewel het nog veel beter kan natuurlijk. Het ergert me nog steeds dat de steriele handschoenen niet worden aangetrokken zoals het hoort. En ook de steriele schorten kunnen op een betere manier worden aangetrokken.
Donderdag en vrijdag was het redelijk saai omdat er niet veel operaties waren, dus ook niet veel patiënten op recovery. Gelukkig mocht ik de patiënten die er wel waren alleen doen zodat ik toch nog wat te doen had.
Vrijdag zijn we ook nog naar een schooltje gegaan met projects abroad om er wat schilderwerken uit te voeren. Deze keer hadden ze wel genoeg verf bij en konden we een groot deel van de school schilderen. Ook al is het niet echt professioneel, het ziet er in elk geval beter uit als daarvoor… .
Thuis is het eventjes stressen omdat het internet al van donderdagavond niet werkt en sinds vandaag (zondag 26/04) werkt het ook niet meer op de openbare plaatsen (ik weet dus ook niet wanneer ik deze blog online ga kunnen zetten) en niemand weet precies goed wat er aan de hand is. Dit is vooral stressen omdat we voor onze bachelorproef documenten moeten verzenden naar onze partner. En dit dus niet lukt. Maar ik heb wel geluk met mijn partner die zeer begripvol is :).
Vanaf morgen gaat onze voorlaatste week stage in. Mannekes wat gaat de tijd snel! Dit keer weer op pediatrie. Ik heb er dus weer veel zin in!

Xxx Tinne